Franciszek Bożek pochodził z Galicji. Urodził się 24 sierpnia 1892 roku w Wólce Małkowej, niedaleko Przeworska, jako syn Józefa, małorolnego chłopa. Nie wiadomo gdzie pobierał pierwsze nauki oraz czy kształcił się w kierunku nauczycielskim. W 1913 roku C.K. Rada Szkolna w Jarosławiu skierowała go do pracy na stanowisku zastępcy nauczyciela w jednoklasowej szkole w Końskiej Ulicy. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W okresie międzywojennym pełnił różne funkcje w systemie oświaty. Stanął do konkursu na kierownika sześcioklasowej szkoły powszechnej w Strzemieszycach Małych, który został ogłoszony w 1932 roku. Po wygraniu konkursu, 1 września 1932 roku, objął swoją nową posadę i wraz z rodziną zajął mieszkanie w budynku szkolnym. W szkole w Strzemieszycach Małych pracował on do 31 sierpnia 1937 roku. Od 1 września 1937 roku, na własną prośbę, objął posadę kierownika Publicznej Szkoły Powszechnej nr 2 w Sosnowcu. Tutaj zastał go wybuch II wojny światowej. Jako nauczyciel oraz były wojskowy, był zapewne pod czujnym okiem okupantów. 12 kwietnia 1940 roku, podczas prowadzenia lekcji, został aresztowany przez Gestapo i osadzony początkowo w obozie w Dachau, a później w Mauthausen-Gusen. Ze względu na chorobę i pobyt w szpitalu, został zwolniony z obozu w 1941 roku. Obawiając się ponownych represji wyjechał w strony rodzinne gdzie ukrywał się aż do lutego 1945 roku. Zmarł w 1951 roku mając zaledwie 58 lat.
Od lewej: Franciszek Bożek z żoną, Strzemieszyce Małe, czerwiec 1933 roku; zbiory Arkadiusza Rybaka